İzledim: Mad For Eachother

 

Yine çerezlik dizi ararken çok şükür bi mücevhere rast geldim. 

No Hwi Oh öfke kontrol problemi nedeniyle, Lee Min Kyung ise post travmatik stres bozukluğu ve obsesyon sebebiyle aynı psikiyatriste giden ve şans eseri de komşu olan iki manyak tiptir. Bu ikili başta birbirlerinin varlıklarına bile tahammül edemezken zaman geçtikçe birbirlerinin dertlerine derman olup iyileştirmeye başlarlar. 

No Hwi Oh rolünde Jung Woo vardı. Bu adam nerden çıktı? Yada şimdiye kadar neredeydi arkadaşlar? Ben hala Reply serisini izlememiş bi gerzek olarak kendisinden bihaberdim maalesef. Uzun zamandır gördüğüm en etkileyici oyunculuk diyebilirim. Özellikle de bu oyunculuğun direk dram olan bir dizide değil böyle çok yönlü ve hatta komedisi baskın bir dizide gösterilebilmiş olması takdire şayan bence. Komedi fışkıran sinir krizi sahnelerinden sonra dudakları titreyerek ağlamasını tutmaya çalışarak konuştuğu sahneler mesela hayranlık uyandırdı bende. 

No Hwi Oh benim kitabımdaki ideal erkektir. İzleyen varsa diziyi, klasik Kore dizisi başrollerinden çok farklı olduğunu fark ederek bu dediğime şaşırabilir. Ama ben çok samimiyim bu söylediğimde. Dıştan sert görünen ama içi bir peluş ayıcık kadar yumuşak, iyi kalpli ve yardımsever ama bununla asla övünmeyen, kimsenin gözüne yaptığı güzel şeyleri sokmayan, koruyucu, güvenilir, adaletli... Bir kadın başka ne ister bilemiyorum. Ayrıca espritüel, eğlenceli, eli açık... Saymakla bitmez karakterinin güzel yanları. Ayrıca adam bi prens olmasa da fiziksel olarak da çok ideal bence. O genizden gelen ses tonu, sevimli aksanı, bebeksi olmayan muntazam yüz hatları ve hatta aşırı yakışıklı bir suratının olmaması bile tam idealdi bence. Bayıldım her haline. 

Lee Min Kyung rolünde ise Oh Yeon Seo vardı. Ona Jung Woo kadar methiyeler düzemeyeceğim maalesef ama yine de oyunculuk olarak beni irite eden hiçbir şey yoktu. Ekranda büyüdü diyemem ama göze de batmadı. Ammmaaaaaa, aşırı estetikli yüzü, mimik yapmaya çalışırken gerilen derisi, patlamak üzere olan dudakları ve göz altı estetiğinin arkasında ara ara kaybolan gözleri beni rahatsız etti desem yalan olmaz. 

Min Kyung aslında dizinin esas problemli karakteriydi. Her ne kadar bana yaşadığı gerçekten travmatik olayın tepkisini gereğinden abartı bir şekilde veriyormuş gibi gelse de Allah kimsenin başına vermesin, yaşamayan anlayamaz ve herkes farklı psikolojik tepkiler verebilir diye düşünerek o kısmını es geçiyorum. Ama adama azap oldu bi süre gerçekten cidden acıdım yaa 😊 Tüm dünyaya karşı pasif ve sessiz olurken Hwi Oh’ya şeytan olması saçma mı oldu yoksa gerçekten ona karşı içindeki konforu ve rahatlığı mı temsil etti bilemiyorum. 

Bu çift bi harikaydı arkadaşlar. Kızın kendi içine kapanmış dünyasını Hwi Oh gibi mükemmel bir adamdan başkası açamazdı. Içindeki vicdan ve yardımseverlik yavaş yavaş bağlılığa ve aşka dönüştü. Sonlara doğru ise içinden gerçek bi manyak aşık çıktı ki ben o adama bayıldım. Min Kyung ise adamın öyle bi başının belası oldu ki, adam onunla uğraşmaktan etrafıyla uğraşmaya, dünyaya sinirlenmeye vakit bulamadı. Birlikte yavaş yavaş birbirlerine merhem oldular, birbirlerini iyileştirdiler. Çok çok güzel bir aşktı. 

Dizi bence bu senenin en eğlenceli dizisiydi. Ama sadece eğlenceli olmakla kalmadı. Başlarda hep komedi gidecekmiş gibi dururken birden dizi çok boyut kazanmaya başladı. Dram oldu, sonra psikolojik bir dizi çıktı karşımıza, polisiye elementler girdi, bir ara aksiyon oldu derken dört bir yandan tüm duygularına hitap etti seyircinin. Bu kadar kısa olmasına rağmen bu kadar doygunluk yaratması gerçekten şaşırtıcıydı. Keşke daha uzun bölümler ve daha fazla bölüm sayısı olsaydı. Gerçekten seve seve izlerdim, nice 1 saatlik 16 bölümlük diziden kat kat güzeldi. 

Dizinin içindeki her element, tüm oyuncular ve oyunculuklar, olaylar, her şey her şey mükemmeldi. 4-4'lük desem çok da yanlış olmaz sanırım. Zaten hep derim bir diziyi tek tema üzerinden yürütmek asla işe yaramaz. Komediyse bir tutam aksiyon bolca romantizm ekleyeceksin yada işte dramsa hep dram giderse bayar araya bişeyler sokacaksın. İşte bu dizi o açıdan tam kararındaydı. Ayrıca mutlaka eklemeliyim ki psikolojik sorunlar, psikolojik şiddet, kadına şiddet, önyargı, cinsel eğilimler, istismar gibi pek çok toplumsal soruna da dokunan dolu dolu, çok kapsamlı bir dizi. Çok boyutlu diye boşuna demedim dimi?  

Ayrıca sonu da şahane demiş miydim? Son yılların en farklı, en yenilikçi, en şahane öpüşme sahnesiydi bu. BA-YIL-DIM!!! Uzun lafın kısası diziyi her haliyle çok sevdim. Sene sonu en iyiler listemde şimdiden yerini baş köşeye aldım. Böyle mükemmel bir dizinin -hele de Netflix gibi global bi platformun dizisi- nasıl daha popüler olmadığını aklım hafsalam almıyor!!  

NOT: Bu fotodaki Leon göndermeli sahneye bayıldım. Benim en sevdiğim filmlerdendir izlemediyseniz mutlaka bi göz atın.