İzledim: Prison Playbook

İki haftadır yazı giremedim buralara. Hiç yoğun olmayan ben, nedense bir meşguliyet, bir el doluluğu aldı gitti... Neyse sonunda hem dizi izlemeye hem de tabii ki izlediğimi yorumlamaya geri döndüm. 

Ünlü beyzbolcu Kim Je Hyeok, kız kardeşine saldıran bir adamı kovalayıp döverken kaza sonucu onu öldürünce kendisini birden bire hapiste bulur. Kim Je Hyeok'un bir senelik hapishane macerasını izliyoruz bu dizide. Hayatından geçen insanlar, kendisinin değişimi, başkalarının hayatına dokunması ve birbirinden ilginç olaylar...

Yukarıdaki kadar kalabalık kadrolu bir diziden bahsedeceğim öncelikle. Görüyorsunuz, anlatmaya gerek yok, görüyorsunuz hahahah

Dizi, uzuuuuuun zamandır izlediğim, merkezinde bir aşk hikayesi bulundurmayan ilk dizi. Benim için büyük bir şok bu. Değmese izlemezdim inanın. Zaten şöyle söyleyeyim, Mydramalist'de puanı 9,2!!!!!

Dizinin 9,2'lik puanı dışında izlememin en büyük sebeplerinden birisi benim çirkin kralım Jung Kyoung Ho. Bu adamı sevmelere doyamıyorum ben nedense... Oyunculuğu, mimikleri, gülümsemesi, ses tonu her şeyi her şeyi bir mükemmel. 

Bu dizide de o absürt komik halleri o kadar güzel yansıtmıştı ki anlatamam. Bayıldım tek kelimeyle.

Başrolde ise benim ilk defa izlediğim bir oyuncu, Park Hae Soo vardı. Rolü o kadar zordu ki... Youtube'dan birkaç video açıp 'gerçekten öyle bir adam mı' diye izledim çünkü inanamayacağım kadar iyi canlandırıyordu. Şöyle söyleyeyim, tüm ulusun hayran olduğu top star bir beyzbolcu, aşırı donuk ama deli siniri olan bir tip, hafiften saf hatta çoğu zaman 'mal' denilebilecek bön bir adam, çok ama çok ciddi ama bir o kadar da komik... Böyle binbir zorlukta bir karakterdi.

Benim kişisel favorim ise ilaç bağımlısı Yoo Han Yang karakteri oldu. Allahım bu nasıl bir minnoşluk! Uzun zamandır izlediğim en enteresan, orjinal ve sevimli karakterlerden birisiydi. Oyunculuk zira 10 numara. Tebrikler havada uçuşuyor...

Tabii ki bu saydıklarımla bitmiyor dizinin kadrosu. Dedim ya çok kalabalık... Ve bu kalabalık birbirinden başarılı aynı zamanda da gözümüze aşina usta oyuncularla dolu. İlgilenenlere Krystal da var. Hatta bana kalırsa ennn iyi oyunculuğunu sergilemiş burda.

Ayrıca her bir oyuncuya biçilmiş, birbirinden orjinal, duygu dolu, geçmişlerini de yaşadığımız karakterler var. Hiç kimsenin hayatı havada kalmıyor. Burda nasıl usta senaristler devreye giriyor aklım almıyor ama bu kooccccaman kadronun hikayeleri, karakterleri birbirleriyle kusursuz bir uyum içerisinde akıyor. Herkesin dramı ve komedisi bir puzzle gibi birbirini tamamlıyor. Bu söylediklerimi okurken çok anlamsız gelebilir ama izlerseniz ne demek istediğimi anlayacağınıza eminim.

Dizi aslında durum komedisi yada kara mizah denilebilecek bir çizgide. Olduk olmadık anlarda insanı patlatarak güldüren sahneler, tam 'çok ciddi bi şey ağlayacağım' derken abuk bir an, karakterlerin kendisini içinde buldukları haller... Hepsi birbirinden ilgi çekici, komik yada kimi zaman acıklı... 

Diziyle ilgili çok sevdiğim bazı ayrıntılar:

• Lee Joon Ho ve Kim Je Hyeok hayranı kardeşi arasındaki komik ilişki,
• Hücredeki komik dövüşme sahneleri,
• Herkesin Kim Je Hyeok'un çok düz bir adam olduğunu bilerek yaptığı düz davranışlar,
• Anlamsız bir olay olduğunda arkada çalan ıslık sesi,
• Ve genel olarak dizide çalan birbirinden mükemmel şarkılar...

 Peki diziyle ilgili kötü bir şey yok muydu? Öncelikle ilk bölümün ilk 20 dakikası falan hiçbir şey anlayamadım. Bir diziye yapılabilecek en kötü başlangıç bu olsa gerek. Sonra ilk 7-8 bölüm tam adapte olamadım diziye. Yani izliyorum hatta çok da gülüyorum falan hoşuma gidiyor ama arka arkaya bölüm izleyip kombo yapamıyorum. Kesinlikle alışkın olmadığım bir tarzda dizi bi kere. Kara mizah falan Kore dizilerinde alıştığımız durumlar değil çünkü biliyorsunuz. Aşk olur, dram olur, aksiyon olur hatta hukuktur tıptır mesleki konular olur ama kara mizah olmaz. Kara mizah Amerikan dizilerinin işidir. O şokla olsa gerek, alışamadım işte. Ama sonra bir aktı ki... Yani bir günde oturdum bilgisayarın karşısına, 8-9 saat gözlerim akana kadar güle ağlaya izledim diziyi ve bitirdim. 

Öyle ağına aldı beni dizi.

Neymiş? Öyle anlamayınca vazgeçmemek gerekiyormuş.

Dizi çok büyük dostlukları konu almış. O hapishane duvarlarının arasında, pek çoğumuzun dış dünyada kurabildiğinden daha büyük dostluklar kurup, birbirlerine bizim herhangi bir arkadaşımıza olduğundan kat be kat fazla destek ve güç veriyorlar.

Dışardan sert ve acımasız gördüğümüz insanların gerçek yüzünün çok farklı olabileceğini, 'katil' yaftasıyla yüzüne bile bakmayacağımız insanların aslında nasıl hayatları, nasıl sebepleri olabileceğini; kısacası dışarıda -pek çoğumuzun hayatına çok uzak bir atmosfer olan hapishane gibi bir yerde- ne kadar değişik hayatların olabileceğini gösteriyor bize dizi. Çok derin, çok büyük bir hikaye.

Ama işin güzel yanı bu sadece dramla değil büyük de bir mizahla anlatılıyor bize. Hiç sıkmadan, boğmadan. Ve inanılmaz büyük bir zekayla!

Böyle mükemmel bir kadronun, böyle derin hikayelerin, böyle zekice yazılmış bir senaryonun ve böyle ince bir komedinin olduğu bu sıra dışı diziyi hepinizin izlemesini isterim. Çünkü şimdiye kadar izlediklerimizden inanın ki çok farklı!