İzledim: Go Back Couple

18 yılını birlikte geçirdikten sonra artık hayatları hiç de eskisi gibi aşk ve mutluluk dolu olmayan bir çift boşanma kararı alır ve ikisi de "keşke geçmişe dönebilsem ve seninle hiç tanışmamış olsam" der. Ve tanrılar onlara kulak verir, bir sabah kendilerini 18 yıl öncesinde buluverirler.

Çooook sevgili bir okurumun tavsiyesiyle başladım ve kesinlikle böyle bir diz beklemiyordum. Kore dizi dünyası 2'dir beni şaşırtıyor geçekten. Beklentilerimin inanılmaz üzerindeydi. Bi kere ben genelde 'peki o mutlu sondan sonra ne oluyor?' temalı dizileri sevmem. Ama bu çok başkaydı.

Aslında diziye güvenip başlamamın sebebi Jang Na Ra oldu. Çok beğeniyorum bu kadının oynadığı hemen her diziyi. Çok güzel rol yapıyor ve senaryo seçiyor.

Kendisi de oyuncak bebek gibi bişey; boyu posu olsun, tipi olsun, sesi olsun. Ama öyle Barbie gibi kusursuz güzellikte olanlardan değil de sarılıp uyuduğumuz sevimli olanlardan.

Karakteri Ma Jin Joo, dünyadaki hemen her kadın gibi evlendikten sonra kocasına, doğumdan sonra çocuğuna saçını süpürge etmiş, kendisini unutmuş, aynada gördüklerinden hiç de memnun olmayan bir ev hanımı. İnsanlar kendisini bu karakterle o kadar bağdaştırabilir ki, hemen Türk dizisinin içine koy sırıtmaz bir kadıncağız.

Choi Ban Do ise karısıyla çocuğunu geçindirebilmek için kendisini parçalayan, para kazanmak için gururunu hiçe sayan, ailesi için yaşayan, toplumdaki binlerce sıradan 'eve ekmek getiren baba' karakterinden birisi.

Son Ho Jun, beni şok etti oyunculuğuyla. Böyle güzel bir başrol performansı beklemiyordum açıkçası. Yeri gelince çok tatlı, yeri gelince muzur, yeri gelince acı çeken ve ağlayan o adamı o kadar iyi canlandırdı ki çoooooook sevdim!



Çift olarak mükemmellerdi diyebilirim. Sanki gerçek hayatta da 20 yıldır birliktelermiş hissi verdiler bana. O rahatlık, doğallık, kimya... Gerçekten uzun zamandır en bayıldığım çift!



Ve 2. çocuk sendromuna kapılmamıza sebep olan Jung Nam Gil rolünde Chang Ki Yong. Chang Ki Yong'a bayıldım ama 92'li bebe kontenjanından takip listeme alamıyorum sorrryyyyy! Nam Gil'e gelince nasıl jilet gibi bir karakter, hafiften sert böyle ama aslında kalbi yumuşak, yaşadıkları onu sertleştirmiş. Kızdan hoşlanmıyordu aslında ama farketmeden aşık oldu birden falan. En sevdiklerimden vallahi!

Choi Ban Do ve Ma Jin Joo aralarındaki 18 yıllık anılar sebebiyle ne olursa olsun tekrar bir araya gelecekti, o mazi çöpe atılamazdı elbet ama her şeye sıfırdan başlamış olsaydı eğer, bu çocuk seçilebilirdi kesinlikle! Tipi benim için fazla güzel olsa da karakteri cuk olmuştu yani^^



Bu arada yan kadronun mükemmelliğinden, her karakteri ne kadar sevdiğimden, arkadaşlıklarının tatlılığından ve öyle bi grubun içinde olmayı ne kadar çok isterdimden bahsetmek istiyorum.

Bahsettim sanırım hihihiih^^



Bir de Kim Mi Kyung'un ne kadar hayran olduğum ve mükemmel bir oyuncu olduğu durumu var tabii ki... Hangi diziye girse bambaşka bir karakter, bambaşka bir hava! Kusursuz bir oyuncu sanırım. Burda da şarkı söyleyişi ve moon walk yapışıyla yine hayretlerle hayran bıraktı beni kendisine <3<3<3

Dizinin konusuna gelirsek... Ailesi için kendisini parçalayan bu kadar iyi bir anneyle bu kadar iyi bir baba neden ayrılıyor ki peki???

İşte burda her şey o kadar hayatın içinden ki... İkisi de elinden gelenin en iyisini yapıyor, ikisi de birbiri için hep en iyisini düşünüp istiyor aslında ama aralarında iletişim hiç yok. Ne hissettiklerini, ne istediklerini, neye üzüldüklerini, günlük hayatta nelerin neden onları yıpratıp yorduğunu birbirlerine kesinlikle anlatmıyorlar. Adam bütün gün dışarda neler çekiyor, ama eve gelirken her şeyi bırakıp giriyor içeriye, karısıyla paylaşmıyor. Aslında niyeti iyi, kendi dertleriyle karısını üzmemek ama o dertlerden doğan stresini ister istemez yansıtıyor tabi. Kadın da aynı şekilde; bütün gün yorgunluk, stres yada üzüldüğü pek çok şey var ama kocası kapıdan girince hepsini gizliyor ondan. Yine niyet aynı, kocamı da üzmeyeyim çabası. Birisi alışveriş yapıp getirirken öbürü pişirip önüne koyuyor ve böylece yaşayıp gidiyorlar. Hiç bir şey paylaşmadan... İşte sonra o içlerinde tuttukları yorgunluk, bitkinlik bir gün birden patlayıveriyor. Birbirlerini anlamıyorlar, niyetlerini, neler yaşadıklarını bilmeden ikisi de birbirlerini suçluyorlar ve böylece aslında aşk dolu olan bir evlilik bitiveriyor...

Çok gerçek değil mi?



Bu ikili çok şanslı ki aslında sahip olduklarının ne kadar değerli olduğunu anlamalarını sağlayan bir fırsat çıktı karşılarına. 'Keşke senle tanışmasaydım'lar 'Sensiz yaşayamam'lara döndü sonunda.

Keşke hepimizde bir kere böyle bir şans verilse...
Ben mesela "Hiç keşkem yok" diyenlere ne kadar imrenirim anlatamam... Benim çok var çünkü. Neler değiştirirdim nelerrr.....



Bu arada Goblin, Descendants of the Sun gibi popüler dizilere çok sevimli göndermeler var ara ara. İzlerken çok eğlendim^^


Uzun lafın kısası mükemmel kadrolu, mükemmel senaryolu bir dizi.

Garip bir şekilde,

FANTASTİK AMA ÇOK GERÇEK...