İzledim: Stairway to Heaven

Benim gibi böyle eski dizileri izleyen pek kalmadı biliyorum. O kadar çok yeni dizi var ki yetişilmiyor, bırakın eskilere dönmeyi. Stairway to Heaven çoook uzun zamandır listemdeydi, malum klasik bir dizi.

Peki ben neden şimdiye kadar izlemedim?

Çünkü Winter Sonata gibi büyük bir klasikte o kadar baygınlık geçirmiş ve hayal kırıklığına uğramıştım ki bundan da korktum.

Peki neden şimdi izledim?

Çünkü her yerde devamlı karşıma çıkmasından sıkılmam ve Kwon Sang Woo'ya olan mini sempatim sebep oldu.

Cha Song Joo ve Han Jung Suh küçüklükten beri birbirlerine aşık iki arkadaştır. Jung Suh'un annesi öldükten sonra babası başka bir kadınla evlenir ve neredeyse bir külkedisi hikayesi başlar. Üvey annesinin bir kızı ve oğlu vardır. Üvey annesi ve üvey kız kardeşi bir olup Jung Suh'ya hayatı zindan ederken aynı zamanda da Song Joo'u onu elinden almaya çalışır. Üvey abisi ise kendisine aşık olur.

Bir trafik kazası sonucu hafızasını kaybeden Jung Suh'yu üvey annesiyle kız kardeşi ölü gösterirken üvey abisi alıp kaçırır ve onunla başka bir hayata başlar. Yıllarca bu ölümü kabullenemeyen Song Joo sonunda onu bulur ve hayatlarını geri kazanmaya çalışır.

Yazdığım ufak özetten bile dizinin nasıl acı ve sıkıntılar barındırdığını anlamışsınızdır sanırım. Dizi gerçekten dram küpüydü. İçim çok ama çok sıkıldı. Her bölüm non-stop gözyaşı, keder ve problem vardı. 

Bölümler boyunca aynı sıkıntılar devam etti. Bir türlü kavuşamadılar, kavuşsalar da mutlu olamadılar. Olaylar akmak bilmedi. Sanki 20 bölümü 5 bölüme sıkıştırsak olurmuş içimiz de boşuna bu kadar sıkılmazmış gibi geldi bana.

Dizi karakterler küçükken başlıyor. Han Jnu Suh'un küçüklüğünü Park Shin Hye oynuyor ve tüm çocuk oyuncular çok tatlı. Çocuk oyuncuları o kadar sevdim ki dizi öyle devam etseydi daha büyük zevkle izlerdim sanırım.

Han Jung Suh o kadar gıcık bir karakter ki dizi boyunca ağzını açıp iki kelam edemiyor, devamlı ağlıyor, tüm dertleri içine atıp kendisine kötülük eden kimseyi şikayet etmiyor. Bir derdini birisine anlatsa her şey 5. bölümden çözülecek bunu bildiğiniz için ekran karşısında fıtık oluyor taklalar atıyorsunuz ama nafile... Kızımız ağzını açıp hiçbir şey anlatmıyor, konuşmuyor, her şeyi içine atıyor. Dizi de çözümlenemeden 20 bölüm sinir bozucu şekilde devam ediyor mecburen.

Cha Song Joo'yu canlandıran Kang Sang Woo ise diziyi izleme sebeplerimden birisi. Çok yakışıklı bir adam değil ama nedense ezelden beri ufak bir sempatim vardır ona. Oynadığı çok güzel eski filmler falan var izlediğim ondan heralde.

Song Joo dizi boyunca kızla birleşmek için kıçını yırtan, artık kendisini heba eden böyle içimizi şişiren zavallı bir adam, zavallı bir aşık. Onun uğraştığı kadar ben uğraşsam So Ji Sub'la falan evlenirim heralde yani. Öyle çırpındı zavallım.

Diziyi izlemek gibi bir düşünceniz var mı bilmiyorum... Benim Kore kültürüne ciddi ilgim olduğundan TV, dizi, film kültürüne de temelden hakim olmak için klasikleri izlemek gibi bir takıntım var. Benim gibi ciddiye almıyorsanız izlemeyin bence. Senaryo acı dolu ama güzel bir senaryo olsa da işleniş çok da akıcı değil. Yer yer sıkıyor, çok iç şişiriyor ve fazla acıklı.

İzlemeyi düşünenler, benim kadar klasik dizilerde gerçek bir Koreli kadar haberdar olmak isteyenler (bu dizi hemen hemen her Korelinin bildiği ve izlediği bir dizidir) aşağıdaki kısmı okumasın bence.

Böyle acıklı, heryeri acıklı bir dizide bir an mutluluk olduğunu düşünmeyi! Gerçekten yok. Kavuştuklarında bile kavuşamıyorlar, mutlu olduklarında bile mutsuzlar ve siz bunun farkında olduğunuz için bir an bile gülümsemiyorsunuz. 20 bölüm boyunca!!! Dolayısıyla en sonda evlendiklerini gördüğümüzde mutlu sona sonunda ulaştıklarını düşünmek de aptallık! Elbette ki dizi mutsuz sonla bitiyor. O kadar iç şişikliğinin ve dramın sonunda senaristler bize bir damla gülümsemeyi elbette ki çok görmüşler...

Klasik bir dizi olmasa asla başlamazdım sanırım. Yada daha çok atlayarak falan izlerdim ne bileyim. Çok aşırı dramdı, nefes alamadım izlerken. O derece...