İzledim: She Was Pretty

Uzun bir aradan sonra güzel bir dizi yorumuyla devam. Ay nasılll bekledim bu dizi bitsin de izleyeyim diye anlatamam. Son bölümü yayınlandığı gün başladım ve 2 günde finiş! Hem çıksın da izleyeyim, ay sonu nasıl olucak diye merak ediyorum hem de bitince bi hüzünle doluyorum. Kaçınılmaz sürünceme...

Birbirlerinin çocukluk aşkı olan Kim Hye Jin ve Ji Sung Joon yıllar sonra karşılaşır ama bir araya gelmeleri pek de kolay olmaz.

Bu post hiç bitmesin, spoiler dolu sayafalar dolusu yazı yazayım, tüm fotoğrafları paylaşayım istiyorum. O kadar sevdim.

Öncelikle Ji Sung Joon rolüyle Park Seo Joon. Witch's Romance'den beri ağır hayranı olduğum, kaşına gözüne sevimliliğine kurban olduğum adam^^ Nasıl bir oyunculuk nasıl bir sempatiklik anlatamam. Her dizisi şahane, senaryoları inanılmaz bir beceriyle seçiyor besbelli. Hem soğuk ve suratsız sahneleri hem de sempatik ve neşeli sahneleri insana öyle bir geçiriyor ve yaşatıyor ki...

Ji Sung Joon ise ilk aşkına sadık, duygusal, zengin, sempatik yani ideal 4-4'lük adam! Karakteri sevmeyen, aşık olmayan kimse yoktur eminim...

Kim Hye Jin rolüyle Hwang Jung Eum. Nedense kendisini hep sevmediğimi düşünürdüm ama bütün dizilerini ağzım açık bayılarak izliyorum, sanırım seviyorum ben bu kadını^^ Oyunculuğuna diyecek lafım yok zaten hem şapşal hem ciddi rollerin altından ustalıkla kalkıyor ama bi itici geliyordu hep. Değilmiş sanırım^^

Kim Hye Jin tüm sempatikliğine rağmen beni yer yer sinir eden bir karakter oldu. Öncelikle kırmızı bir suratın ve bonus saçların çirkinlik, makyaj ve fönün güzellik olarak aktarılması bana çok saçma geldi. 

Ayrıca Hye Jin'in aşırı abartı, yüksek sesli tepkileri sinirimi bozdu. Olmayacak hareketler, konuşmalar sanki bir dizi karakterine değil de komedi showdaki bir komedyene aitmiş gibiydi.

Hye Jin'in sözüm ona çirkin tipi, ve abartı hareketleriyle iki mükemmel erkeği nasıl kendisine bağlayıp, ikisine de kendisini ağırdan satıp ikisini de nasıl perişan ettiğini ise anlamış değilim hala hahaha

Bir de, stres anında dişlerini birbirine vurmasına ne demeli? Resmen diziyi sarasım geldi o anlarda.

Min Ha Ri rolüyle Go Joo Hee eminim ki herkesi tereddüte düşürdü bir ara, ama herkes de çok sevdi. Aman dedik, bir ters yapıyor mahvedecek yüz yıllık dostluğu... Kalbinde yaşadığı tüm ikilemlere ve duygu yoğunluklarına rağmen dostunu seçti, olabilecek en iyi dost oldu. Tüm olaylara rağmen herkesin hayatına isteyeceği, neşe dolu, iyi kalpli gerçek bir dost, kardeş.

Ve nerden nasıl başlayarak bahsedeceğimi bilemediğim Kim Shin Hyuk rolüyle Siwon. Az buçuk dinleyebildiğim Kpop grubu Super Junior'un en sevdiğim üyesi Siwon aynı zamanda bence oyunculuk yapan şarkıcılar arasında en en ennn iyisidir. Çok seviyorum, çok! Bu diziyi izlemem için tek başına yeterli bir sebepti zaten.

Nasıl sempatik, nasıl böyle güzel oynamış hala aklım almıyor. Hem o duygusal anlar hem hemen hemen tüm dizi boyunca süren güler yüz ve şebeklikler... BA-YIL-DIM!

Shin Hyuk bana 2. erkek sendromu yaşattı. Beni takip edenler az buçuk bilir ki genelde ağırbaşlı, soğuk, gizemli adamları severim ama bu dizide acayip bir istisna oldu. Tüm şebekliğiyle 'Ben bu adamı seçerdim' dedim.

İçindeki tüm acısını full enerjisi ve güler yüzüyle yansıtan, her şeye rağmen sevdiği kız mutlu olsun diye onun için elinden geleni yapıp rakip olduğu adama bile yardım eden, tanımadığı veya sevmediği insanlara bile iyilik yapan, herkesi mutlu etmeye çalışan, olduğu gibi kabul edip seven kocaman bir yürekti bu adam...

O dışarı yansıtmadığı, hep gülerken içinde büyüttüğü acısı; sevdiği kadını uzaktan hep izlemesi, koruyup kollaması zaten beni ona itti sanırım.

Uzun zamandır bir karakterle böyle derin bir bağ kurmamıştım. Onun kalbi kırıldıkça benim içim acıdı, parçalandı, o hüzünlenince ben ağladım. Ben dizinin son bölümlerine doğru onun ayrılmasına, onu görememeye nasıl dayanacağımı düşünürken Hye Jin karakteri Shin Hyuk gibi bir adam hayatından eksilince yaşayabilmeyi nasıl göze aldı bilemiyorum.

Hahaha abarttım yine dimi? Ergen oldum dimi? Yok yok benim sorunlarım var, gerçekmiş gibi yaşıyor hissediyorum, acayip kaptırıyorum. Psikoloğa mı gitsem?

.

.

.

.

Bu dizide masum çocukluk aşklarını gördük.

O aşkların önemsiz olmadığını, sonsuza uzayabildiğini gördük.

Karşılıksız bile olsa tertemiz sevmek, kendi kendine çok büyük bir aşk yaşamak nasıl oluyormuş onu gördük.

Gerçekten iyi bir insan olmayı gördük. Her şeye rağmen...

Ve gerçek dostlukları gördük. Yine, her şeye rağmen...

Yeni sezonun en güzel dizisi oldu bu sanırım... Epeydir en sevdiğim dizi oldu. Hiç kötü karakter olmadan, entrika dönmeden nasıl sürükleyici, mükemmel bir dizi yapılırmış örnek oldu. Herkesi severek, kimseye kızamayarak bir dizi nasıl hevesle izlenirmiş örnek oldu.

Çok sevdim çok...

Son olarak Siwon'un geçmişi sebebiyle mükemmel olan İngilizcesini dizide nasıl döktürdüğünü söylemek isterim. Ayrıca pek çok Koreli tek bir kıl uzatmaktan bile mahrumken nasıllll karizmatik kirli sakal bıraktığını da göstermek isterim.

Evet hepimiz Park Seo Joon için izlemiş olabiliriz bu diziyi ama dizinin highlight ı kesinlikle Siwon'du!